Ośrodek

OŚRODEK UZALEŻNIEŃ

Nasz ośrodek uzależnień prowadzi leczenie uzależnienia od alkoholu, narkotyków, leków, dopalaczy, hazardu oraz równolegle występującej depresji, nerwicy, choroby afektywnej dwubiegunowej (ChAD), zespołu stresu pourazowego (PTSD), zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych (OCD).

Procedura przyjęcia do naszego ośrodka uzależnień i przebieg pobytu:

Nie wymagamy skierowania, wystarczy ustalić telefonicznie termin przyjazdu (w zależności od wolnych miejsc) i przywieźć pacjenta.
Pacjent nie musi być trzeźwy, w razie potrzeby w ośrodku wykonujemy odtruwanie alkoholowe lub narkotykowe, które polega na przyjmowaniu specjalnych leków przeciwpadaczkowych, przeciwdrgawkowych, uspokajających, przeciw psychotycznych. Dopiero po wytrzeźwieniu osoba przystępuje do terapii uzależnienia.
W trakcie pierwszych dni od rozpoczęcia terapii w naszym ośrodku uzależnień wykonujemy badanie lekarskie. Lekarz wystawia zwolnienie L-4 na cały czas pobytu w ośrodku, diagnozuje osobę pod względem uzależnienia oraz innych zaburzeń np. depresja, nerwica itp. i przepisuje leki.
Podczas pobytu w ośrodku uzależnień osoba uczestniczy w psychoterapii grupowej oraz indywidualnej.
Zapewniamy pełne wyżywienie: śniadanie, obiad, podwieczorek i kolację oraz nieograniczony dostęp do wody mineralnej, soku, kawy i herbaty.
Na zakończenie wystawiamy karty wypisu, epikryzę, a w razie potrzeby na życzenia pacjenta również zaświadczenia dla instytucji (Sądy itp.).

Nasz ośrodek uzależnień wyróżnia się spośród innych ośrodków nowoczesnymi i skutecznymi metodami terapii, wsparciem farmakologicznym, miłą atmosferą, komfortowymi warunkami, doświadczonymi terapeutami, wysoką skutecznością leczenia, terapią prowadzoną w małej grupie, szacunkiem wobec klientów, smacznym wyżywieniem dostarczanym przez firmę cateringową. Prywatny ośrodek leczenia uzależnień jest pod kuratelą Sanepid-u.

PRYWATNY OŚRODEK TERAPII UZALEŻNIEŃ

prywatny ośrodek terapii uzależnień w swojej pracy nie powinien skupiać się wyłącznie na utrzymaniu abstynencji przez pacjenta. Aby zaoferować wyższy niż w placówkach publicznych standard leczenia powinien dążyć też do ogólnej poprawy stanu psychicznego leczonego pacjenta.

W tym celu terapeuci tworzą mapę czynników opisujących podstawowe problemy pacjentów, często są nimi:

Brak zdolności samokontroli.
Występowanie głodu alkoholu lub innych substancji.
Zaburzenia czynności umysłowych utrudniające spostrzeganie destrukcji związanej z uzależnieniem.
Postępujące samozniszczenie, nasilanie się cierpienia, bezradności i osamotnienia.
Koncentracja życia osobistego wokół substancji, rozerwanie kontaktów społecznych.
Naruszanie norm społecznych.

Prywatny ośrodek terapii uzależnień powinien prowadzić terapię polegającą na:

Zmianie sposobu myślenia i reagowania emocjonalnego uzależnionych.
Zmianie postępowania i postaw życiowych u uzależnionych.
Budowaniu umiejętności społecznych osób uzależnionych.
Czasami jako formę wspierającą stosuje środki farmakologiczne.

Uzależnienie kształtuje się u osób o różnych cechach osobowości, różnych historiach życia i różnych czynnikach zdeterminowanych biologicznie. Prywatny ośrodek terapii uzależnień rozpracowuje mechanizmy uzależnienia, które oparte są na:

Zaburzeniach procesów emocjonalnych, tworzących bardzo silne głody alkoholowe/ narkotykowe.
Zniekształceniach procesów umysłowych, które w służbie głodu alkoholowego/ narkotykowego tworzą system zjawisk związanych z destrukcją alkoholową.
Zaburzeniach procesów związanych z funkcjonowaniem systemu „Ja”, powodujących jego dezintegrację.
Wytworzeniu się na skutek silnego oddziaływania psychofarmakologicznego substancji na mózg oraz psychospołecznych konsekwencji postępowania osoby uzależnionej.
Ustanowieniu się podstawowej przyczyny patologicznego zaburzenia kontroli nad piciem/ zażywaniem oraz załamywaniu się prób powstrzymywania od picia/ zażywania.
Aktywizowaniu się negatywnych stanów emocjonalnych i stresujących doświadczeniach oraz specyficznych okolicznościach zewnętrznych.

Prywatny ośrodek terapii uzależnień winien zgłębiać genezę alkoholizmu/ narkomanii swoich pacjentów. Nie ustalono dotychczas konkretnych przyczyn uzależnienia. Istotne jest współwystępowanie czynników biologicznych, psychologicznych i środowiskowych. Ustalono czynniki zwiększające prawdopobieństwo uzależnienia, jednak żaden z nich nie jest samodzielny i całkowicie determinujący powstanie choroby. Są to między innymi:

Predyspozycje genetyczno – biologiczne.
Stosunkowo wysoki poziom tolerancji na alkohol/ narkotyki.
Mała intensywność reakcji awersyjnej.
Intensywność działania euforyzującego.

OŚRODEK TERAPII UZALEŻNIEŃ

Ośrodek terapii uzależnień powinien dbać o zdrowienie i integrację struktury „Ja” swoich pacjentów. Do podstawowych funkcji systemu „Ja” należą:

Utrzymywanie poczucia tożsamości i indywidualności
Utrzymywanie poczucia kompetencji wpływu na własną postępowanie
Utrzymywanie poczucia wartości osobistej i sensu życia oraz poczucia moralności

Prywatna klinika uzależnień dostrzega uszkodzenia organizacji systemu „ja” u swoich pacjentów, które dotyczą trzech aspektów:

Rozproszenia granic Ja spowodowanego kumulowaniem się skutków wielokrotnego doświadczania stanów zmienionej świadomości
Rozszczepienia Ja spowodowanego intensywnym doświadczaniem biegunowych stanów Ja w okresach euforii alkoholowej i zanurzania się w poczuciu zła i rozpaczy
Wydrążenia Ja spowodowanego deficytem stabilizujących doświadczeń i przekonań dotyczących własnej wartości, oparcia i nadziei

Proces zdrowienia „Ja” podczas pobytu w ośrodku leczenia alkoholizmu musi obejmować wyrównywanie istotnych deficytów rozwojowych związanych z organizacją „Ja”. Praca w tym obszarze powinna koncentrować się na następujących zadaniach:

Umacnianie konstruktywnych aspektów poczucia tożsamości pacjenta
Zwiększanie poczucia sprawczości i kompetencji w osiąganiu ważnych celów życiowych
Rozwijanie pozytywnego stosunku do siebie
Zwiększanie motywacji i zdolności do angażowania się w realizację pozytywnych wartości

PRYWATNY OŚRODEK LECZENIA UZALEŻNIEŃ

Prywatny ośrodek leczenia uzależnień musi wyjaśniać pacjentom wpływ alkoholu/ narkotyków na ich stan emocjonalny, np. że:

Naturalny sposób regulowania stanów emocjonalnych związany jest z naturalnymi, codziennymi wydarzeniami, reagujemy na przytrafiające się nam doświadczenia w adekwatny sposób.

Istnieje też sztuczny sposób poprawiania stanu emocjonalnego – poprzez środki farmakologiczne i różnego rodzaju używki.

Dla osób uzależnionych picie alkoholu, zażywanie narkotyków staje się coraz ważniejszym sposobem wpływania na stan swoich uczuć i zastępuje realne działania i kontakty z życiem i otoczeniem. Bezpośrednie działania alkoholu etylowego, narkotyków na mózg staje się podstawowym źródłem doświadczeń emocjonalnych, a życie nadużywającej osoby w coraz mniejszym stopniu jest kształtowane przez realne wydarzenia.

Zmiana sposobu reagowania z naturalnego na sztuczny prowadzi do rozwoju mechanizmu nałogowego regulowania uczuć.

Przewlekłe picie alkoholu, zażywanie narkotyków uszkadza działanie ośrodka przyjemności w mózgu, upośledza zdolność cieszenia się bezpośrednimi źródłami przyjemności.

Alkohol, narkotyk przytłumia reakcje zmysłów, przytępia doznania, odbiera świeżość reagowania uczuciowego na różnego rodzaju bodźce.

W wyniku nadużywania alkoholu, narkotyków człowiek skłania się do zachowań, które utrudniają poszukiwania dobra, piękna i miłości, przyjaźni.

Alkohol, narkotyk osłabia naturalną aktywność człowieka, służącą uzyskiwaniu satysfakcji życiowych. Człowiek zaczyna przeżywać więcej przykrych uczuć wynikających ze strat i niepowodzeń.

Przykre stany emocjonalne wywoływane skutkami patologicznego picia stopniowo przestają tworzyć bodźce odstraszające od alkoholu, narkotyków, a stają się źródłem sygnałów i pragnień uruchamiających poszukiwanie ich.

Głównym pragnieniem człowieka uzależnionego staje się uśmierzanie stanów przykrych – napięcia, lęku, cierpienia.

U osób uzależnionych stopniowo obniża się poziom odporności na cierpienie (u wielu z nich poziom ten już przed uzależnieniem był niski).

Osoby uzależnione często mają obniżony nastrój. Związane jest to zarówno z biochemicznym wpływem alkoholu, narkotyków na pracę mózgu jak i dużą ilością strat.

Uczucia smutku i przygnębienia na trzeźwo bardzo silnie kontrastują z euforią po spożyciu alkoholu, narkotyków i poczuciem ulgi.

Tworzy się wzajemnie napędzające błędne koło. Przykry stan staje się zapowiedzią przyjemnej ulgi, która ma nastąpić po wypiciu, zażyciu.

Substancje psychoaktywne obniżają poziom monoaminooksydazy (MAO). Mała aktywność enzymu monoaminooksydazy związana jest z dużą impulsywnością, chęcią unikania monotonnych zadań, ekstrawersją i wzmożonym poszukiwaniem stymulacji.

Wskutek wyeliminowania naturalnego kontaktu z uczuciami na rzecz sztucznej regulacji alkoholem czy narkotykiem, który zaburza odbiór prawdziwych informacji, osoba uzależniona traci kontakt ze światem zewnętrznym i nie odczuwa prawdziwych emocjonalnych sygnałów.

Prywatny ośrodek leczenia uzależnień wyjaśnia pacjentom wpływ alkoholu, narkotyków na pracę umysłu i mózg. Dwie podstawowe funkcje ludzkiego umysłu:

Myślenie racjonalno-logiczne.
Myślenie magiczno-życzeniowe (wpływanie na stany emocjonalne oraz subiektywne doświadczenia związane z potrzebami i dążeniami poprzez tworzenie myśli, przekonań lub obrazów, kształtujących te stany).

W wyniku uzależnienia zarówno jedna jak i druga funkcja może nie pracować we właściwy sposób, w efekcie wywołując wiele błędów myślenia. W naszym obrazie rzeczywistości dość często pojawiają się luki i zniekształcenia niemające odbicia w faktach. Ich źródła tkwią w sferze emocjonalnej, w pragnieniach i obawach. Istnieje wiele czynności umysłu dokonywanych przez zdrowych ludzi w celu obrony przed zagrożeniem, które polegają na blokowaniu lub zniekształcaniu świadomości jego istnienia - nazywane są mechanizmami zaradczymi.

Prywatny ośrodek leczenia uzależnień pokazuje, jak intoksykacja alkoholowa lub narkotykowa upośledza myślenie racjonalno-logiczne oraz potęguje rolę myślenia magiczno-życzeniowego u pacjentów uzależnionych. W wyniku uzależnienia występuje u nich narastanie zniekształceń poznawczych oraz zdominowanie umysłu przez myślenie magiczno-życzeniowe, które stanowi centralny fakt w uzależnieniu i powoduje:

Przewlekłe nadużywanie alkoholu lub narkotyków powoduje deficyty funkcji poznawczych takie jak uszkodzenie pamięci, opóźnienie w przetwarzaniu informacji, osłabienie uwagi, upośledzenie myślenia abstrakcyjnego i zdolności rozwiązywania problemów, trudności w przyswajaniu nowych informacji, ograniczenie w zdolności oceny i planowania oraz przewidywania, osłabienie poczucia czasu i zdolności oceny odległości.

Otępienie alkoholowe, narkotykowe – w wyniku organicznego uszkodzenia mózgu występuje znaczące ograniczenie pola uwagi. Osoba może się skupić tylko na jednej lub dwóch rzeczach oraz ma duże trudności w ogarnięciu tego, co wykracza poza aktualną sytuację.

U większości osób alkohol, narkotyk kojarzy się z przyjemnymi doświadczeniami, dlatego większość ludzi (również nieuzależnionych) ma wobec niego pozytywne oczekiwania.

U osób nadużywających alkoholu, narkotyków oprócz pozytywnych doświadczeń zaczynają się też pojawiać negatywne sygnały o stratach. Pojawia się między nimi konflikt i nieprzyjemny dysonans, wywołujący napięcie, które domaga się rozładowania.

Nadużywanie alkoholu, narkotyków potęguje myślenie magiczno-życzeniowe. Usuwa ono ze świadomości ślady nieprzyjemnych informacji. Gdyby nie działanie coraz potężniejszego mechanizmu iluzji i zaprzeczeń, wstyd i cierpienie z powodu negatywnych konsekwencji picia, zażywania byłyby nie do zniesienia. Mechanizm ten doraźnie chroni poczucie wartości i godności osoby uzależnionej.

Środowisko odgrywa dużą rolę w podtrzymywaniu mechanizmu iluzji i zaprzeczeń. Jednocześnie promuje picie alkoholu, zażywanie narkotyków i piętnuje jego negatywne konsekwencje.

Upośledzenie procesów poznawczych opiera się na usuwaniu ze świadomości sygnałów o destrukcji. Uszkodzeniu ulega zdolność do realnego spostrzegania swojej sytuacji i oceny konsekwencji picia, zażywania. Myślenie magiczno-życzeniowe tworzy iluzoryczne wyobrażenia o prowadzeniu atrakcyjnego życia bez rezygnacji z picia alkoholu, zażywania narkotyków oraz o możliwości sprawowania kontroli nad piciem, zażywaniem.

Najbardziej widoczne mechanizmy iluzji i zaprzeczenia: proste zaprzeczanie, minimalizowanie, obwinianie, intelektualizowanie, racjonalizowanie, odwracanie uwagi, fantazjowanie, koloryzowanie wspomnień, marzeniowe planowanie - wszystkie są nieświadome!

Skutkiem działania mechanizmu iluzji i zaprzeczeń jest radykalne ograniczenie zdolności do rozpoznania własnego uzależnienia oraz dostrzegania zjawisk destrukcyjnych związanych z piciem, zażywaniem.

Czasem jednak osoba uzależniona uświadamia sobie destrukcję. Powoduje to jednak przypływ silnych negatywnych emocji, co uruchamia mechanizm nałogowego regulowania uczuć, który przekształca je w pragnienie alkoholu, narkotyków ponownie włączając mechanizm iluzji i zaprzeczeń.

OŚRODEK LECZENIA UZALEŻNIEŃ

Ośrodek leczenia uzależnień powinien przyjmować i leczyć pacjentów z podwójnym rozpoznaniem, np. z zaburzeniami lękowymi lub nerwicowymi. Terapia tych zaburzeń oraz uzależnienia powinna przebiegać równolegle w nurcie psychoterapii poznawczo-behawioralnej. Na tym (pierwszym) etapie nie zaleca się psychoterapii psychodynamicznej czy DDA. Konieczna jeszcze dobra diagnoza psychiatryczna i psychoterapeutyczna raz zastosowanie farmakoterapii.

Terapeuci ośrodka leczenia uzależnień muszą zdawać sobie sprawę z tego, że praca nad destrukcją alkoholową swoich pacjentów powinna przebiegać ostrożnie, aby niepotrzebnie nie pogłębiać dodatkowo u nich oporu ani poczucia winy. Ważną rzeczą jest też praca nad mechanizmem nałogowego regulowania uczuć, ponieważ właśnie w nim stykają się ze sobą zarówno mechanizmy nerwicy, depresji jak i uzależnienia. Dobry terapeuta uzależnień powinien umieć je odróżnić.

Pacjent z nerwicą czy depresją przebywający w ośrodku leczenia uzależnień, gdy już nabędzie zaufania, to łatwo nawiąże relację terapeutyczną, dlatego ważne jest, aby terapeuci umieli kontrolować jej rozwój i przebieg. Jeśli nie mają takiego doświadczenia, to lepiej, aby pacjenci pracowali nad tymi zaburzeniami w kontakcie indywidualnym z psychoterapeutami, a nie terapeutami uzależnień. Tak więc dobry ośrodek leczenia uzależnień zatrudnia oprócz terapeutów uzależnień - psychologów i psychoterapeutów, aby kompleksowo leczyć pacjentów psychoterapią.

W terapii grupowej pacjenci depresyjni czy nerwicowi wymagają odpowiedniego podejścia. Dobry ośrodek leczenia uzależnień zatrudnia psychoterapeutów, którzy potrafią zwracać uwagę na to czy pacjenci z podwójną diagnozą wchodzą w relacje z innymi pacjentami np. z zaburzeniami osobowości, czy potrafią bronić swoich granic osobistych.

Ośrodek leczenia uzależnień powinien przyjmować i leczyć też pacjentów z zaburzeniami organicznymi. Pacjenci, którzy przejawiają oznaki zmian organicznych w mózgu (demencja alkoholowa, psychoza Korsakowa, organiczne uszkodzenie mózgu, otępienie alkoholowe itp.) powinni być diagnozowani pod tym kątem. W związku z ich uszkodzeniami mózgu, a w efekcie ograniczeniami poznawczymi mogą być w różnym stopniu ograniczeni i mogą nie kontrolować pewnych swoich zachowań. Z powodu ograniczeń poznawczych często przejawiają opór przed pracami pisemnymi. Dobra ośrodek leczenia uzależnień potrafi dostosować techniki terapeutyczne do ich możliwości. Celem pobytu pacjentów organicznych na terapii jest wykształcenie u nich silnej motywacji do utrzymywania abstynencji, co w wielu przypadkach naprawdę może przynieść zadziwiające efekty. Dodatkowo ważnym elementem terapii może być zmotywowanie pacjentów organicznych do uczestnictwa w grupach AA, ponieważ silna identyfikacja z taką grupą może dać grunt do utrzymywania abstynencji.

OŚRODEK DLA UZALEŻNIONYCH

Ośrodek dla uzależnionych musi pomagać swoim pacjentom w rozwiązywaniu ich problemów osobistych. Praca w tym obszarze wykracza poza podstawowy program leczenia uzależnienia od alkoholu. Istnieją jednak pewne rodzaje problemów, które występują u znacznej części pacjentów, a ich rozpoznawanie jest niezbędne w trakcie pracy terapeutycznej skoncentrowanej na uzależnieniu. Wyróżniamy tu dwa aspekty problemów osobistych:

Pomaganie pacjentowi w rozwiązywaniu bolesnych problemów dotyczących destrukcyjnej orientacji życiowej i zaburzeń emocjonalnych (postawy autodestrukcyjne, destrukcyjne schematy relacji międzyludzkich, poczucie krzywdy, poczucie winy, problemy małżeńskie i seksualne itp.).
Pomaganie pacjentowi w rozwijaniu pozytywnych zasobów osobistych (rozwijanie umiejętności życiowych pacjenta, interpersonalnych i zadaniowych, budowanie i realizowanie pozytywnej wizji siebie i swojego życia, realizacja wartości i rozwijanie duchowych aspektów życia).

Dobry ośrodek dla uzależnionych powinien potrafić wyróżnić kilka poziomów, na których problemy osobiste pacjenta mogą być podejmowane, jest to:

Edukacja pacjenta i pomaganie we wstępnym rozpoznaniu obecności tych problemów
Pomaganie w uświadomieniu sobie wewnętrznych schematów myślenia i zachowania, które utrwalają te problemy
Inicjowanie zmiany tych zachowań i przekonań

Ważną częścią zindywidualizowanej pracy terapeutycznej w ośrodku dla uzależnionych jest tworzenie osobistych planów terapii pacjentów. Służy to przygotowaniu konkretnych zadań, za pomocą których pacjent uczy się rozpoznawania swojego udziału w tworzeniu i utrzymywaniu swoich problemów oraz trenuje zmiany tych zachowań, na które może wywierać zamierzony wpływ.

Wzmacnianie i rozwijanie pozytywnych zasobów pacjenta powinno być prowadzone od samego początku pobytu w ośrodku dla uzależnionych oraz przez cały jego okres. Pierwszym krokiem musi być pomaganie pacjentowi otwarciu się na możliwość przyjęcia pomocy z zewnątrz i rozwijanie zdolności do uczestnictwa w społeczności pacjentów i terapeutów (rytuały inicjacji, niewerbalne i dotykowe formy kontaktów, celebrowanie przyjmowania do grupy, przyjmowanie wspólnych norm i obyczajów grupowych itp.).

Ogromna rola terapii w ośrodku dla uzależnionych polega na integracji wspólnych dla społeczności terapeutycznej zasad komunikacji i pracy nad sobą z indukowaniem nadziei na lepszą przyszłość, na zdrowienie i powrót do normalnego życia.

OŚRODKI TERAPII UZALEŻNIEŃ CENNIK

Ośrodki terapii uzależnień cennik podporządkowują kilku aspektom:

Ośrodki terapii uzależnień cennik warunkują od usytuowania ośrodka. Cennik w ośrodkach położonych w górach lub w dużych miastach z reguły jest wyższy niż w innych, pomimo jednakowego programu leczenia uzależnień, ponieważ ten w całej Polsce obowiązuje taki sam. Wynika to z tego, że terapeuci uzależnień w Polsce szkoleni są wg jednego modelu leczenia i nieważne, gdzie potem pracują, wszędzie wykonują ten sam model terapii.

Ośrodki terapii uzależnień cennik uzależniają od czasu trwania terapii. Cennik za 5-cio lub 6-cio tygodniowy pobyt w ośrodku leczenia uzależnień jest wyższy niż za 4-ro tygodniowy. Jak wykazały badania dłuższy czas trwania terapii nie ma wpływu na jej skuteczność. Gdyby miał, to pobyt 6-cio lub 12-miesięczny w ośrodkach Monar byłby najskuteczniejszy, a tak nie jest.

Ośrodki terapii uzależnień cennik określają na podstawie oferowanych usług. Jeżeli ośrodek oprócz terapii uzależnienia prowadzi odtrucie alkoholowe czy narkotykowe, cena będzie wyższa. Detoks przed terapią jest bardzo ważny, ponieważ osoby uzależnione często nie potrafią same przestać pić alkohol czy zażywać narkotyki. Każda próba odstawienia kończy się u nich drgawkami lub padaczką, dlatego należy ich poddać medycznie wspieranemu odtruciu, aby temu zapobiec, co niestety podnosi koszt.

Ośrodki terapii uzależnień cennik wiążą z oferowanymi atrakcjami. Ośrodki z sauną, basenem, siłownią, Jacuzzi, masażami, wycieczkami itp. będą mieć wyższe ceny. Poza tym standard budynku w postaci pokoi jednoosobowych z telewizorami, Wi-Fi również podnosi cenę.

Podsumowując ośrodki terapii uzależnień cennik kształtują na poziomie od czterech do kilkunastu tys. zł za jeden cykl terapii. Natomiast w naszym ośrodku ceny wahają się między 6, a 9 tys. zł w zależności od standardu zakwaterowania. Szczegóły w zakładce cennik.

OŚRODKI LECZENIA UZALEŻNIEŃ

ośrodki leczenia uzależnień uczą swoich pacjentów autoanalizy dotyczących osobistych schematów postępowania i myślenia oraz wydarzeń życiowych. Pacjent dokonuje autoanalizy za pomocą strukturalizowanych kwestionariuszy i tematycznych scenariuszy. Zapisuje swoje refleksje w dzienniczku uczuć, a następnie je odczytuje podczas tzw. porannej „rundy”. Wypełniając je, pacjent poznaje i porządkuje wybrane aspekty własnej osoby i sposobu życia. Korzysta przy tym często z wiedzy i kategorii poznanych właśnie dzięki Mikroedukacji, czyli:

Inicjowanie modelowania i dostarczanie wzorów postępowania
Wzbudzanie motywacji do naśladowania pozytywnych wzorców postępowania oraz dostarczanie atrakcyjnych przykładów konstruktywnego postępowania
Jedynym ze sposobów jest udział w realizacji programu osób, które miały podobne problemy, ale odniosły sukces w prowadzeniu trzeźwego życia
Wartościowe jest prowadzenie grup otwartych, w których bardziej zaawansowani pacjenci pomagają tym mniej

Ćwiczenie umiejętności w prywatnym ośrodku leczenia alkoholizmu polega na wdrażaniu i utrwalaniu nowych wzorców zachowania i myślenia, czyli umiejętności. Wymaga to tworzenia w czasie terapii miejsca do ćwiczeń tych wzorów i sprawdzania ich użyteczności. Służą temu drobne i zaimprowizowane ćwiczenia takie jak Trening Asertywności czy Trening Zapobiegania Nawrotom Picia, Trening Konstruktywnych Zachowań Montiego.

Skuteczna struktura terapii w ośrodku leczenia uzależnień składa się z 5 etapów:

Przedstawienie założeń, celów i korzyści wynikających z opanowania konkretnych umiejętności
Ogólny opis umiejętności skoncentrowany na czynnościach behawioralnych (co zrobić i w jaki sposób)
Modelowanie i wypróbowywanie umiejętności w odgrywanych scenkach
Powtarzanie i utrwalanie zachowań
Wdrażanie do codziennego życia

Ośrodki leczenia uzależnień dbają o osobisty plan terapii pacjenta. Realizacja tego elementu terapii zaczyna się od systematycznego rozpoznania przez terapeutę wybranych fragmentów biografii i aktualnego sposobu życia pacjenta, szczególnie zjawisk związanych z uzależnieniem. Na podstawie tych danych tworzy mapę problemów wymagających konstruktywnego rozwiązania, określa cele oraz zadania służące ich realizacji. Następnie terapeuta opracowuje pisemny dokument dotyczący konkretny plan pracy pacjenta i omawia go z nim.

Osobisty plan terapii sporządzony przez pacjenta pod okiem terapeuty w trakcie pobytu w ośrodku leczenia uzależnień zawiera:

Zbiór najważniejszych problemów, nad których rozwiązaniem będzie pracował pacjent
Określenie dla każdego problemu konkretnych celów, których osiąganie będzie służyło rozwiązaniu problemu

Opis zadań dla każdego celu, służących jego osiąganiu i szczegółowe określenie sposobów ich realizacji – terminów i okoliczności – oraz wskazówki do przedstawiania i omawiania przebiegu realizacji zadań z terapeutą lub z innymi pacjentami

Ośrodki leczenia uzależnień z reguły prowadzą terapię wg trzech faz:

Wzbudzania w pacjentach motywacji do zmiany stylu życia na abstynencyjny.
Wzmacniania postanowienia o zmianie stylu życia na abstynencyjny.
Wprowadzania strategii utrwalających zmiany tj. wytrwania w abstynencji.

Ośrodki leczenia uzależnień w Polsce najczęściej pracują wg metody terapii grupowej strategiczno – strukturalnej lub poznawczo-behawioralnej. Jednak, jeżeli oprócz terapeutów uzależnień zatrudniają też psychologów-psychoterapeutów, to podczas sesji indywidualnych mogą oni prowadzić terapię w innych nurtach np. psychoanalizy lub Gestalt.

Twórca nurtu psychoanalitycznego Zygmunt Freud traktował uzależnienia od substancji chemicznych jako wtórne wobec pierwotnego problemu jakim jest nerwica wynikająca z wewnętrznych konfliktów nieakceptowanych przez osobę popędów i pragnień. Wg psychoanalityków alkoholizm jest przejawem skierowanej przeciwko sobie agresji jako kary za agresywne uczucia wobec innych ludzi. Z kolei psychologia „Ja” alkoholizm uważa jako formę autodestrukcji i zaburzeń struktury „Ja”. Alkohol dla alkoholika jest szczególnym obiektem miłości, doświadczany jest jako część własnej osoby. U alkoholików występuje archaiczna forma nuklearnego „Ja”, z której wynikają zaburzenia narcystyczne. Archaiczne „Ja” alkoholika jest dwubiegunowe, obejmuje dwie struktury: wyolbrzymione oraz skurczone „Ja”, usiłujące kontrolować wyidealizowany obiekt „Ja”. Zaburzenia narcystyczne u alkoholików powodują małą spójność ich „Ja”, które łatwo podlega dezintegracji. Przy braku silnej struktury pojawiają się duże deficyty zdolności do regulacji napięcia, uspokajania się i utrzymywania poczucia własnej wartości.

Psychoterapia indywidualna w ośrodkach leczenia uzależnień oparta na psychologii „Ja” polega na stworzeniu głębokiego związku z terapeutą, uruchomieniu przeniesienia i regresji do wcześniejszych faz rozwojowych, przepracowania problemów emocjonalnych oraz stworzenia warunków do powstania dojrzałej formy „Ja”.

PRYWATNE OŚRODKI LECZENIA UZALEŻNIEŃ

Prywatne ośrodki leczenia uzależnień prowadzące indywidualną terapię z perspektywy nurtu Gestalt rozumieją alkoholizm jako zaburzenie podstawowego procesu samoregulacji, która jest podstawą funkcjonowania. Pacjenci uzależnieni mają z nią problemy, dlatego głównym celem terapii uzależnień jest usprawnienie u nich procesu samoregulacji. Podstawą samoregulacji jest cykl doświadczania, w którym osoba uzależniona kontaktuje się ze środowiskiem w celu zaspokojenia pewnych potrzeb. Cykl doświadczania dzieli się na określone sekwencje zachowań i doświadczeń prowadzących do rozpoznania i zaspokojenia potrzeb. Cykl rozpoczyna się od wrażenia – bodźca zmysłowego lub wewnętrznego doznania, wskazującego na obecność jakiejś potrzeby. Następnie pojawia się tło –powstaje ono z danych pochodzących z ciała, z zewnątrz, z bezpośrednich i minionych doświadczeń oraz niezałatwionych spraw. Z tła świadomość wyłania figurę – świadomość nowej potrzeby

Świadomość tej potrzeby rozpoczyna mobilizację energii, która uruchamia działanie ukierunkowane na kontakt jednostki ze środowiskiem lub samą sobą. Odpowiednio przebiegający kontakt może doprowadzić do zaspokojenia potrzeby. Stara potrzeba ulega rozproszeniu lub destrukcji, jednostka wycofuje się z kontaktu, zmobilizowana energia zostaje uwolniona. Osoba jest przygotowana na wyłonienie się nowej potrzeby. Samoregulacja alkoholika podlega poważnemu zaburzeniu. Pragnienie picia pojawia się przy większości jego doświadczeń osobistych związanych ze środowiskiem, innymi ludźmi i samym sobą. Wewnętrzne doznania somatyczne pojawiają się jako potrzeba alkoholu.

Prywatne ośrodki leczenia uzależnień prowadzące terapię indywidualną w nurcie Gestalt dzielą ją na 4 fazy zdrowienia:

Fazę picia (aktywne picie)
Fazę przejściową (alkoholik zaczyna osiągać początki trzeźwości)
Fazę wczesnego zdrowienia (alkoholik osiąga pierwszy rok ustabilizowanej trzeźwości)
Fazę postępującego zdrowienia (alkoholik żyje ponad rok w trzeźwości).

W pierwszych dwóch fazach interwencje terapeutyczne ukierunkowane są na rozproszenie i zburzenie utrwalonej figury alkoholowej, poprzez konfrontacje z zaprzeczaniem i zmianę systemu przekonań. Występuje tu bardziej aktywna i dyrektywna postawa terapeuty niż zwykle w Gestalcie względem osób nieuzależnionych.

Prywatne ośrodki leczenia uzależnień w pracy terapeutycznej kładą nacisk na przełamywanie zaprzeczania czy racjonalizacji u pacjenta, zaleca się mu kontakt z AA oraz unikanie miejsc i ludzi kojarzonych z piciem. Następnie praca skupia się na rozszerzaniu świadomości dotyczącej stanów wewnętrznych, umacnianiu zdolności do kontaktu z własnymi uczuciami i środowiskiem oraz rozpoznawaniem nawykowych schematów obronnych. Dopiero na końcu praca terapeutyczna przebiega jak z innymi nieuzależnionymi pacjentami, jednak przez cały okres terapii motywuje się pacjenta do uczestnictwa w programie AA.

Prywatne ośrodki leczenia uzależnień zgłębiają też przyczyny uzależnień u pacjentów, są nimi:

Destrukcyjna orientacja życiowa - występuje często u osób uzależnionych. Nasilone są tendencje autodestrukcyjne oraz destrukcyjne schematy relacji międzyludzkich (wrogość, agresywne nastawienie, podejrzliwość, gotowość do wycofania się i izolacji, brak zaufania, cechy antyspołeczne lub aspołeczne). Pojawia się destrukcja systemu wartości, a kształtuje się ona w wyniku długotrwałej patologii życia powodowanej nadużywaniem alkoholu/ narkotyków oraz zubożenie lub rozpad systemu wartości (nihilizm, zwątpienie, brak wiary w pozytywne wartości i możliwość ich realizacji, pustka duchowa).
Problemy somatyczne i zaburzenia psychiczne. Rożnego rodzaju schorzenia często współwystępują z uzależnieniem, są zarówno efektem nadużywania alkoholu/ narkotyków jak i czynnikiem wyzwalającym.
Specyficzne dla pacjentów problemy osobiste współwystępują z uzależnieniem, są jego przyczyną i skutkiem, jednakże w okresie picia/ zażywania znajdują się na drugim planie, a ujawniają się w dłuższych okresach abstynencji. Najczęściej są to poczucie krzywdy połączone z poczuciem winy i wstydu, lęk i smutek oraz poczucie samotności, gniew i nałogowe zachowania agresywne, problemy małżeńskie i seksualne.
Deficyty umiejętności życiowych - u wielu uzależnionych pojawiają się deficyty w zakresie umiejętności interpersonalnych, intrapersonalnych oraz umiejętności zadaniowych. W ich wyniku nawet niewielki problem staje się dla uzależnionego źródłem silnego stresu i negatywnych stanów emocjonalnych, które wywołują mechanizmy uzależnienia.
Środowisko społeczne - często środowisko również uruchamia mechanizmy uzależnienia. Należą do nich sytuacje podwyższonego ryzyka, trwałe uszkodzenia ważnych relacji społecznych, negatywne konsekwencje społeczne szkodliwego picia/ zażywania.
Funkcjonowanie osoby uzależnionej - zespół abstynencyjny uwydatnia somatyczne i psychiczne aspekty intoksykacji, a ponowne wypicie alkoholu/ zażycie narkotyków łagodzi dotkliwe skutki wcześniejszego nadużycia alkoholu/ narkotyków co stanowi wzmocnienie bezwarunkowe związku między cierpieniem psychosomatycznym a pragnieniem alkoholu/ narkotyku.
Głód (pragnienie) alkoholu/ narkotyku jako załamywanie się prób abstynencji i wystąpienie nawrotu. Omawia się dysfunkcjonalne standardy osobiste dotyczące picia/ zażywania, wadliwe monitorowanie zachowania, wyczerpanie siły osobistej, nieprawidłowo ukierunkowaną regulację zaburzenia uwagi, przyczyny związane z wstępnym niepowodzeniem, przyzwalanie sobie na picie/ zażywanie oraz negatywne samookreślanie osoby uzależnionej.

PRYWATNE OŚRODKI LECZENIA UZALEŻNIEŃ CENNIK

Prywatne ośrodki leczenia uzależnień cennik warunkują od różnych elementów takich jak: umiejscowienie ośrodka leczenia uzależnień, oferowanych usług, poziomu zakwaterowania, atrakcji itp. Cennik za 28-dniowe leczenie uzależnień w naszym ośrodku zależy od wybranego pokoju.

Cennik za prywatne leczenie uzależnień stacjonarne tj. zamknięte z zakwaterowaniem i pełnym wyżywieniem w naszym ośrodku wynosi:

9 tys. zł za pobyt w pokoju 1-osobowym z TV i Wi-Fi oraz łazienką wewnątrz,
8 tys. zł za pobyt w pokoju 2-osobowym z TV i Wi-Fi oraz łazienką wewnątrz,
7 tys. zł za pobyt w pokoju 3-osobowym (dla mężczyzn) z TV i Wi-Fi z łazienkami w korytarzu,
6 tys. zł za pobyt w pokoju 4-osobowym na poddaszu (dla mężczyzn) z TV i Wi-Fi z łazienkami w korytarzu.

Cennik za prywatne leczenie uzależnień niestacjonarne tj. dzienne bez zakwaterowania, zajęcia terapeutyczne w godzinach od 9 do 16, w pakiecie obiad.

3,5 tys. zł za terapię dzienną tzw. dochodzącą.
Detoks (odtrucie alkoholowe) przed terapią w cenie 800 zł/doba. W cenie leki przeciwpadaczkowe, przeciwdrgawkowe, hipotensyjne.
kroplówka osobno płatna 200 zł.

Niezależnie od wybranego trybu prywatnego leczenia uzależnień dodatkowo osobno płatne badanie lekarskie 20240 zł. Lekarz wystawia zwolnienie chorobowe, ordynuje leki i ewentualnie zleca badania analityczne (próby wątrobowe, tarczycowe itp.). Płatność w gotówce lub przelewem w całości lub przez Mediraty.

OŚRODKI UZALEŻNIEŃ

Ośrodki uzależnień pracują także nad tzw. mechanizmami uzależnień w szczególności nad dezintegracją systemu „Ja” u swoich pacjentów, celem jej ponownej reintegracji.

Ośrodki uzależnień wiedzą, że owa dezintegracja struktury „Ja” u pacjentów przejawia się tym, że zmiany zachodzące pod wpływem patologicznego używania alkoholu, narkotyków prowadzą również do istotnych zmian w funkcjonowaniu całej osobowości, a uszkodzeniu ulega osobowościowy system samoregulacji.

System Ja jest centralnym elementem osobowości i spełnia podstawowe funkcje samoregulacyjne związane ze sterowaniem postępowaniem jednostki, z dokonywaniem wyborów i podejmowaniem decyzji. Stanowi również podstawę samoświadomości i poczucia tożsamości.

Ośrodki uzależnień wyjaśniają swoim pacjentom, że ich intensywne, a zwłaszcza patologiczne picie alkoholu czy zażywanie narkotyków stanowiło źródło znaczących i specyficznych doświadczeń osobistych, które w istotny sposób mogły wpływać na treść i organizację systemu „Ja”. Związane jest to z głęboką zmianą stanu świadomości i tożsamości, zachowaniami wywołującymi negatywne reakcje otoczenia, kary i sankcje moralne i obyczajowe, unikaniem odpowiedzialności oraz uzyskiwaniem iluzorycznego poczucia mocy i kontroli.

Picie alkoholu, zażywanie narkotyków rozprasza granice „Ja”, które stają się mniej zwarte i wyraźne. Kiedy do świadomości osoby uzależnionej przedostają się informacje o destrukcji, pojawia się znaczne obniżenie poczucie własnej wartości. Silnie kontrastuje ono z poczuciem mocy, wyolbrzymionej i pozytywnej wersji własnego „Ja”, która odczuwana jest po intoksykacji alkoholowej lub narkotykowej.

Stopniowo utrwala się polaryzacja obrazu własnego „Ja”, rozszczepionego pomiędzy biegunami skrajnie negatywnej wizji złego i słabego „Ja”, a iluzorycznie pozytywnej i omnipotentnej wizji „Ja”. Doświadczenia związane z tymi stanami zapisują się obrębie struktury „Ja”, ale nie tworzą zintegrowanej całości. Prowadzi to do wyłaniania się spolaryzowanych podsystemów w obrębie struktury „Ja”.

W wyniku tych procesów pojawia się „uczenie się zależne od stanu trzeźwości”, a efekty tego uczenia się i utrwalania doświadczeń osobistych w czasie picia, intoksykacji i trzeźwości grupują się w odrębnych formacjach psychologicznych i są od siebie izolowane.

Osoba uzależniona naprzemiennie kontaktuje się z jedną bądź drugą wersją własnej osoby. Powtarzające się cyklicznie „wahadłowe” przemieszczanie między krańcowo odmiennymi wersjami Ja przyczyniają się istotnie do dezintegracji „Ja” – wyłania się biegunowe „Ja”. Dramatyczne napięcie tworzące się między skrajnie negatywną i irracjonalnie pozytywną wersją własnej osoby, prowadzi do głębokiego rozszczepienia wartościujących aspektów tożsamości.

Ośrodki uzależnień wyjaśniają pacjentom tą teorię mechanizmu rozdwojonego i rozproszonego „Ja”, że powtarzające się ich zachowania związanie z piciem/zażywaniem i autodestrukcją oraz wywoływane przez nie mechanizmy iluzji i zaprzeczeń oraz nałogowej regulacji uczuć niestety nie prowadzą ich do zaprzestania picia czy brania. Poprzez dalsze spożywanie alkoholu czy narkotyków osoba uzależniona doświadcza szybkiego uwolnienia się od poczucia winy, odpowiedzialności i uczy się przypisywania innym ludziom i okolicznościom zewnętrznym odpowiedzialności za problemy przez to powodowane. Powtarzanie się takich zachowań redukujących własną odpowiedzialność za skutki własnych działań w istotny sposób wpływa na zdolność do kontrolowania własnych zachowań. Podstawą doświadczania odpowiedzialności za swoje podstępowanie jest świadomość możliwości wywierania własnego wpływu na to zachowanie. Unikanie odpowiedzialności wiąże się z zaprzeczaniem własnemu wpływowi. W efekcie ograniczony zostaje dostęp do informacji, które mogłyby motywować do samokontroli.

Ośrodki uzależnień zdają sobie sprawę z tego, że osoby uzależnione często nie osiągnęły pełnej i dojrzałej osobowości jeszcze zanim się uzależniły, ponieważ rozpoczęcie picia/ zażywania zatrzymało u nich rozwój dojrzałości emocjonalnej.

U osoby uzależnionej coraz bardziej wzrasta dezorientacja, nie potrafi ona określić kim jest. Zdezintegrowany system „Ja” przestał pełnić funkcje ośrodka konsekwentnie sterującego postępowaniem, gdyż jest rozdzierany przeciwstawnymi i niedającymi się pogodzić impulsami.

Paradoksalnym zjawiskiem występującym u wielu uzależnionych jest próba pokonywania tych przeciwstawnych biegunów własnej tożsamości. Zdarza się, że alkoholik, narkoman nie mogąc zaspokoić swoich ambicji osiągnięcia ekstremalnej pozycji na biegunie pozytywnym, sięga z ogromną determinacją po pozycje na przeciwstawnym biegunie negatywnym, ale próbuje określić to położenie w kategoriach irracjonalnie pozytywnych (np. przechwalając się, ile to może wypić lub zażyć).

Oprócz powyższego ośrodki uzależnień rozpoznają u pacjentów tzw. syndrom dumy i kontroli. Osoby uzależnione zaniedbują też życie duchowe, często starając się poprzez alkohol czy środek psychoaktywny osiągnąć stany mistyczne.

Ośrodki uzależnień wyjaśniają zjawiska występujące u pacjentów, powstałe w wyniku działania mechanizmów uzależnienia:

Brak zdolności do skutecznej samokontroli powstrzymującej picie alkoholu/ zażywanie narkotyków i powtarzające się niepowodzenia przy próbach zaprzestania picia/ zażywania.
Występowanie tzw. głodu alkoholowego/ narkotykowego, czyli pragnienia alkoholu/ narkotyku o dużym nasileniu, dającego poczucie przymusu wewnętrznego.
Postępujące samozniszczenie alkoholika/ narkomana i nasilający się stan cierpienia, osamotnienia i bezradności.
Koncentrację życia osobistego wokół picia alkoholu/ zażywania, mimo nasilania się destrukcji życia.
Głębokie uszkodzenie i rozerwanie podstawowych kontaktów społecznych pacjenta.
Gotowość do naruszania norm społecznych i wartości w sytuacjach konfliktu z dążeniem do picia/ zażywania.

OŚRODKI TERAPII UZALEŻNIEŃ

Ośrodki terapii uzależnień diagnozują u swoich pacjentów podstawowe mechanizmy uzależnienia, a następnie pracują nad zatrzymaniem ich działania:

Mechanizm nałogowego regulowania emocji (tworzy silne pragnienia alkoholowe/ narkotykowe i emocjonalną izolację pacjenta od zewnętrznego świata i realiów życia).
Mechanizm iluzji i zaprzeczania (podporządkowuje pracę umysłu pacjenta jego pragnieniom alkoholowym/ narkotykowym i powoduje dezorientację uniemożliwiającą poszukiwanie konstruktywnych rozwiązań).
Mechanizm dezintegracji Ja (uniemożliwia pacjentowi powstrzymanie picia/ brania i konstruktywne kierowanie własnym postępowaniem).
Co negatywnego robią mechanizmy uzależnień z osobami?
Mechanizmy tworzą utrwalone i sztywne formacje psychologiczne funkcjonujące w obrębie podstawowych obszarów osobowości pacjenta.
Mechanizmy uzależnienia działają wspólnie i wzajemnie potęgują wywoływane przez siebie efekty.
Mechanizmy są aktywizowane przez przykre stany emocjonalne i stres oraz pokusy związane z problemami takimi jak zaburzenia somatyczne, problemy osobiste, czynniki środowiskowe, deficyty umiejętności życiowych itp.

Ośrodki terapii uzależnień skutecznie rozpracowują u pacjentów mechanizm nałogowej regulacji emocji:

Najważniejszą rolę w nałogowej dynamice emocji spełnia dążenie do szybkiego złagodzenia przykrych stanów emocjonalnych za pomocą alkoholu/ narkotyku oraz pokusa ponownego doznania przyjemności.

W odpowiedzi na stres osoba uzależniona ma tendencję do reagowania poczuciem zagrożenia, które stara się uśmierzyć alkoholem/ narkotykiem.

Niski poziom odporności na cierpienie, jest osłabiana przez biochemiczne skutki nadużywania alkoholu/ narkotyków.

Obniżona tolerancja na monotonię, zwiększone zapotrzebowanie na stymulację. Osoba uzależniona odczuwa przykry niepokój nawet wtedy, kiedy jej sytuacja życiowa jest stabilna i spokojna.

Minione doświadczenia kształtują pozytywne oczekiwania wobec alkoholu/ narkotyków. Pokusa dotyczy więc nie tylko chęci uśmierzenia przykrych stanów, ale też osiągnięcia przyjemnych.

Uśmierzanie przykrości staje się głównym sposobem uzyskiwania przyjemnych doświadczeń.

Zredukowana przez intoksykację samokontrola sprzyja agresywnemu rozładowywaniu napięcia. Sięganie po alkohol/ narkotyk i agresywne rozładowanie napięcia często wzajemnie się dopełniają.

Pragnienie alkoholu/ narkotyku wpływa na pracę umysłu, zawęża świadomość i koncentruje ją wokół alkoholu.

Procesy emocjonalne oraz psychiczne zostają zdominowane przez specyficzny automatyzm nałogowej regulacji ukształtowany w znacznym stopniu przez psychofarmakologiczny wpływ substancji chemicznych.

Zdominowanie życia emocjonalnego przez biochemiczne reakcje spowodowane alkoholem/ narkotyków zaburza naturalną równowagę współwystępowania procesów biologicznych i psychicznych.

Zdominowanie procesów emocjonalnych przez biochemiczne skutki alkoholu/ narkotyku powodują głębokie rozluźnienie, a czasami rozerwanie więzi i relacji z realiami świata zewnętrznego.

Działanie mechanizmu nałogowej regulacji uczuć wyjaśnia przede wszystkim pojawianie się tzw. głodu alkoholowego/ narkotykowego oraz subiektywne poczucie przymusu zaspokajania tego pragnienia.

Ośrodki terapii uzależnień skutecznie rozpracowują u pacjentów mechanizm iluzji i zaprzeczania.

Mechanizm ten utrudnia rozpoznawanie szkód wynikających z picia/ zażywania i tworzy złudzenie pozytywnej wizji życia z alkoholem/ narkotykami.

Nałogowe zaburzenia pracy umysłu obejmują przede wszystkim:

selektywną percepcję faktów związanych z destrukcją alkoholowa/ narkotykową,
fałszywe i irracjonalne przekonania oraz nałogowe sposoby rozumowania,
ograniczenie zdolności do rozpoznawania specyfiki i różnorodności własnych stanów emocjonalnych,
złudne wyobrażenia dotyczące przeszłości i przyszłości oraz aktualnego życia.