Odwyk

PRYWATNY ODWYK

Prywatny odwyk w naszym ośrodku trwa 28 dni i obejmuje badania psychiatryczne i farmakologię, czyli leki oraz oczywiście terapię odwykową, którą można podzielić na następujące etapy:

Wstępna diagnoza, czyli rozpoznanie problemów z piciem czy zażywaniem z perspektywy pacjenta
Wstępna mapa problemów i opracowanie ogólnego planu dalszej terapii odwykowej
Diagnoza problemowa, czyli rozumienie problemów z perspektywy terapeuty
Wybór i sformułowanie problemów do planu terapii odwykowej
Ułożenie celów i zadań do planu terapii odwykowej
Monitorowanie realizacji planu i ewentualna modyfikacja programu leczenia odwykowego
Diagnoza po zakończeniu programu leczenia odwykowego i układanie „planów na wyjście”

Prywatny odwyk w naszym wykonaniu analizuje wstępne mapy problemów pacjentów i pozwalają na wybranie najważniejszych obszarów do diagnozy problemowej. Ich ważność ocenia się ze względu na stopień zaburzenia i wpływ zaburzeń na zdolność do trzeźwego życia. Ważne są problemy aktualne, które mogą przyczynić się do nawrotu choroby. W trakcie przeprowadzania diagnozy problemowej terapeuta nie komentuje słów pacjenta, nie daje wskazówek terapeutycznych, nie podważa wypowiedzi, nie konfrontuje iluzji. Na ogół w każdej sferze pojawia się wiele problemów. Dokonuje się selekcji wg:

Ważności problemu dla pacjenta w obecnej chwili
Wpływu problemu n efektywność pracy terapeutycznej pacjenta
Możliwością uzyskania sukcesów (choćby drobnych)
Możliwością pracy nad tym problemem w grupie terapeutycznej

Ostateczne formułowanie problemów na prywatnym odwyku wymaga kompromisu pomiędzy sposobem spostrzegania problemów przez terapeutę i pacjenta. Po ustaleniu tematów do pracy, terapeuta decyduje o metodach. Wybierane są takie tematy, które można przełożyć na zachowania i sposób myślenia, a do ich rozwiązania potrzeba głównie czynności poznawczych i behawioralnych (takich jakie pacjent jest w stanie sam wykonać).

Niestety w ramach kilkutygodniowego prywatnego odwyku i uczestnictwie w programie podstawowym leczenia odwykowego nie da się przepracowywać wszystkich głębokich problemów emocjonalnych, odreagowywać traum czy rozpoznawać wewnętrznych konfliktów. Problemy i cele formułuje się w koncepcji poznawczej, a zadania opisują konkretne działania behawioralne, które pacjent ma wykonać. Często, aby rozwiązać jeden problem należy zrealizować wiele celów, a do każdego celu kilka zadań. Najważniejszym celem jest zawsze praca nad zmianą zaburzenia funkcjonowania pacjenta rozpoznanego przez terapeutę.

Prywatny odwyk określa zadania terapeutyczne, są to czynności, które pacjent powinien wykonać, aby osiągnąć cel (często przeczytanie czegoś, sporządzenie notatek, pisemna odpowiedź na zadane pytanie, opis wydarzeń, sytuacji lub własnych odczuć, rozmowa z wybranymi osobami, wypełnienie ankiety, udział w treningu lub zajęciach terapeutycznych). Wszystkie zadania po zrealizowaniu powinny być przedstawione i ocenione w grupie zadaniowej bądź w czasie spotkania z terapeutą prowadzącym. Na zakończenie konstruowania planu terapeuta ustala z pacjentem termin realizacji poszczególnych zadań.

Prywatny odwyk oprócz powyższego zawiera następujące cele:
Przerwanie kontaktu z alkoholem, narkotykiem itp.
Zwiększenie zdolności do utrzymywania abstynencji od picia, brania.
Usuwanie zaburzeń i rozwiązywanie problemów osobistych.
Poprawa zdrowia psychicznego.

Prywatny odwyk zasadniczo opiera się na podejściu strategiczno-strukturalnym, ale i również systemowym. Oddziaływanie terapeuty ma na celu ingerencję w komunikację rodzinną i rozpościera się na cały system rodzinny pacjenta, a więc na sesje terapeutyczne zaprasza się także rodzinę pacjenta.

Prywatny odwyk od alkoholu polega na pracy terapeutycznej spełniającej następujące funkcje:

Rozpoczyna proces zmiany u osoby uzależnionej
Pomaga w uznaniu przez pacjenta własnego uzależnienia i powstrzymaniu się od picia czy zażywania
Rozbraja u niego mechanizmy uzależnienia
Uczy pacjenta jak ma radzić sobie z głodem alkoholowym, narkotykowym i nawrotami
Wspiera rozwiązywanie problemów osobistych pacjenta

PRYWATNY ODWYK CENA

Prywatny odwyk i cena za leczenie w naszm ośrodku może się wahać od 6 do 9 tys. zł w zależności od standardu pokoju wybranego przez pacjenta:

Prywatny odwyk z najdroższym pobytem w pokoju 1-osobowym - cena wynosi 9 tys. zł
Prywatny odwyk w nieco tańszym pokoju 2-osobowym - cena opiewa na 8 tys. zł
Prywatny odwyk jeszcze tańszy niż powyższe jest w pokoju 3-osobowym - cena to 7 tys. zł
Prywatny najtańszy odwyk jest w pokoju 4-osobowym na poddaszu – cena 6 tys. zł
Detoks (pobyt do wytrzeźwienia) przed terapią to koszt 800 zł za dobę
Kroplówka osobno płatna 200 zł za sztukę
Prywatny odwyk 28-dniowy dzienny bez zakwaterowania - cena 3,5 tys. zł

Z kosztów dodatkowych jest badanie lekarskie 200-240 zł. Lekarz wystawia zwolnienie chorobowe na cały czas terapii oraz przepisuje leki i zleca badania.

ODWYK

Co to znaczy odwyk?

Odwyk jest popularną definicją opisującą leczenie odwykowe, terapię odwykową, terapię uzależnień lub leczenie uzależnień. Słowo odwyk pochodzi od słowa odwyknąć, czyli odzwyczaić się np. od picia alkoholu lub zażywania narkotyków itp. i jest antonimem słowa przywyknąć, przyzwyczaić się.

Odwyk co to jest?

Odwyk jest potocznym określeniem oduczenia osoby od nałogowego picia alkoholu, zażywania narkotyków przy pomocy określonych metod i technik terapeutycznych mających na celu zmianę nieprawidłowych przekonań osoby uzależnionej, w ślad za którymi powinny iść zmiany w jej zachowaniu, czyli utrzymywanie abstynencji od alkoholu, narkotyków. Odwyk wyrósł z nurtu behawioralnego w psychologii, który opisuje zjawisko warunkowania klasycznego, czyli uczenia się. Warunkowanie polega na tym, że bodziec warunkowy (widok, smak lub zapach alkoholu, narkotyku, emocje, cierpienie, czyli tzw. wyzwalacze głodu alkoholowego, narkotykowego) w wyniku skojarzenia go z bodźcem bezwarunkowym istotnym biologicznie (czyli de facto z głodem alkoholowym, narkotykowym), wywołuje reakcję warunkową, czyli zachowanie (picie alkoholu, zażywanie narkotyków).

Odwyk jest specyficzną formą leczenia uzależnień. Osoby chore na uzależnienie różnią się od osób cierpiących na inne choroby tym, że negują fakt własnej choroby obawiając się rozstania z alkoholem czy narkotykami i aktywnie bronią się przed leczeniem. Celem odwyku i istotą strategii terapeutycznej jest odwoływanie się do tego co jest dla pacjenta zrozumiałe i ważne, czyli do jego kłopotów osobistych oraz towarzyszących przykrych stanów emocjonalnych. Zadaniem odwyku jest też rozbudzenie nadziei, że terapia pomoże mu w uwolnieniu się od tych kłopotów. Spotkania grupowe w ramach odwyku dostarczają pacjentowi możliwości dostrzeżenia podobieństw własnych kłopotów życiowych z innymi osobami uzależnionymi.

Ile trwa odwyk?

Czas trwania odwyku wynosi od 28 w prywatnych ośrodkach, przez 56 dni w przyszpitalnych ośrodkach do nawet 360 dni w długoterminowych ośrodkach Monar. Czyli czas pobytu na odwyku zależy od programu leczenia uzależnienia konkretnej placówki odwykowej. Dlaczego odwyk prywatnie trwa z reguły 28 dni, a publicznie 56? Różnica zasadniczo wynika tego, że NFZ finansuje pobyt pacjenta na oddziale maksymalnie do 56 dni, dlatego ośrodki przyszpitalne dopasowały swój program właśnie do tego okresu. Jednak odwyk prywatnie można przeprowadzić szybciej tj. wg modelu amerykańskiego 28-dniowego, podczas którego przerabia się te same tematy, co podczas 56 dni w NFZ, jednak nieco szybciej. Osobną kwestią jest odwyk w Monarze, gdzie trwa on 180 dni na programie średnioterminowym lub 360 dni na długoterminowym. Jednak należy zaznaczyć, że pobyt tam opiera się na innej niż w krótkoterminowych ośrodkach terapii tzw. metodzie społeczności terapeutycznej.

Odwyk jak wygląda?

Punktem docelowym odwyku jest uznanie własnego uzależnienia i powstrzymanie się od picia czy zażywania. Tak więc odwyk jest skoncentrowany wokół tych tematów, tworzy fundamenty dla całego procesu zdrowienia, dlatego jest on szczególnie ważny. Podstawowe zadania odwyku to:

Zrozumienie uzależnienia i zasad terapii.
Rozpoznanie i uznanie własnego uzależnienia.
Uznanie bezsilności wobec alkoholu, narkotyków.
Radzenie sobie z pragnieniem i głodem alkoholu/ narkotyków.
Wycofywanie się z sytuacji wysokiego ryzyka.
Poszukiwanie konstruktywnego wsparcia środowiskowego.

ODWYK ALKOHOLOWY CENA

Odwyk alkoholowy i cena są zależne od wybranego przez pacjenta pokoju, w jakim chciałby być zakwaterowany, czyli 1, 2, 3, 4 – osobowego.

Odwyk alkoholowy cena kształtuje się pomiędzy 6, a 9 tys. za 28 dni i zależy od wybranego trybu. Do wyboru jest dzienny, czyli ambulatoryjny lub stacjonarny, czyli odwyk zamknięty.

Dla osób chętnych do skorzystania z naszego odwyku alkoholowego cena jest korzystniejsza niż w innych ośrodkach. Proszę porównać. Możemy dodać, że metody leczenia są wszędzie podobne.

Oferujemy szeroki wybór pokoi od jedno do kilkuosobowych wyposażonych w łazienki, TV i Wi-Fi.

ODWYK ALKOHOLOWY

Prywatny odwyk alkoholowy polega na leczeniu alkoholowych zespołów abstynencyjnych, czyli odtruwaniu alkoholowym lub popularnie zwanym detoksem oraz na psychoterapii uzależnienia. Po detoksie najważniejszą rolą leczącą w psychoterapii uzależnienia jest kształt relacji terapeutycznej, która koncentruje się głównie na obszarach bezpośrednio związanych z mechanizmami uzależnienia. Prywatny odwyk alkoholowy polega na pracy terapeutycznej nad tymi mechanizmami, a celem jej jest wywołanie zmiany u pacjentów w postaci utrzymywania abstynencji. Zmiany te są szczególnie pożądane w procesie zdrowienia.

Prywatny odwyk alkoholowy w pierwszym etapie skupia swoją pracę na zmianie zachowań i postaw u uzależnionych, czyli przede wszystkim uczestnictwie w terapii, utrzymywaniu abstynencji, unikaniu ryzykownych sytuacji, uczeniu konstruktywnego funkcjonowania itp.

W kolejnym etapie prywatny odwyk alkoholowy pracuje nad uzdrawianiem procesów emocjonalnych u pacjentów, pracy nad nauczeniu pacjentów radzenia sobie z pragnieniem alkoholu w trudnych sytuacjach, podwyższeniu ich odporności na cierpienie, tolerancji na monotonię, sztywnymi schematami reagowania emocjonalnego, zdolności rozpoznawania uczuć itp.

Następnie prywatny odwyk alkoholowy pracuje na poprawianiu pracy umysłu pacjentów przez zrozumienie ich własnych problemów, zniekształceń myślowych, natury mechanizmów uzależnienia, nauki monitorowania własnych procesów umysłowych i emocjonalnych, rozpoznawanie i korygowanie nałogowej logiki itp.

Najtrudniejszym etapem pobytu na prywatnym odwyku alkoholowym jest praca terapeutyczna nad rozwojem struktury „Ja” przez utworzenie wsparcia wewnętrznego, budowanie i umacnianie granic „Ja”, integrowanie rozdwojonych części „Ja”, rozwoju konstruktywnego nastawienia do samego siebie, rozwijanie poczucia sprawstwa, zdolności dokonywania wyborów, systemu osobistych norm pacjentów itp. Niekiedy wykracza to poza 4 tygodniowy podstawowy turnus terapii i przenosi się na terapię pogłębioną.

Prywatny odwyk alkoholowy z pewnością poprawia zdrowie psychiczne i rozwój duchowy pacjentów. U większości z nich można zaobserwować deficyty i zaburzenia zdrowia psychicznego, takie jak: autodestrukcja, deprecjonowanie siebie, cierpienie, wewnętrzne konflikty, brak energii i pozytywnej motywacji, negatywna lub cyniczna wizja życia, niezdolność do kierowania postępowaniem, chaos i destrukcyjność w kontaktach interpersonalnych, irracjonalność i nieadekwatność procesów spostrzegania i myślenia, bezradność i załamanie moralne.

Długotrwałe nadużywanie alkoholu często wiąże się z dramatycznymi uszkodzenia w sferze wartości i moralności, a koncentrowanie się na aspekcie duchowym w trakcie prywatnego odwyku alkoholowego może dać dostęp do źródła pozytywnej energii. Jednak należy uważać na podejście do duchowości u osób uzależnionych – hedonistyczne ujęcie jest niebezpieczne u osób skoncentrowanych na kompulsywnych poszukiwaniu przyjemności. W ujęciu autorów duchowe aspekty życia ujawniają się człowiekowi, gdy zwraca się w stronę ponadosobistych wartości i ideałów jako drogowskazów życiowych tworzących dla niego pozytywny układ odniesienia, wykraczający poza zaspokajanie bezpośrednich potrzeb biologicznych, emocjonalnych i interpersonalnych. Szczególnie ważne obszary życia służące rozwojowi duchowemu to świadomość i samoświadomość, mądrość, życie uczuciowe, moralność, twórczość, poczucie estetyczne, światopogląd, wiara, religijność.

ODWYK NARKOTYKOWY

Odwyk narkotykowy oprócz detoksu polega przede wszystkim na zdiagnozowaniu i leczeniu u pacjentów mechanizmu nałogowej regulacji uczuć.

Oto 6 głównych przejawów tego mechanizmu:

Narkotyk jest podstawowym źródłem uczuć.
Osoba uzależniona manipuluje swoimi uczuciami, „rozkręca” napięcie emocjonalne, żeby doprowadzić do utraty kontroli nad wybuchem emocji, a potem móc zażyć dla uspokojenia lub euforii.
Uczuci narkomana oscylują pomiędzy cierpieniem a ulgą.
Zmniejsza się odporność na cierpienie, pojawia się obsesyjne myślenie o uldze, jaką daje zażycie.
Lęk przed cierpieniem jest większy od lęku przed negatywnymi skutkami zażywania.
Osoba uzależniona źle znosi monotonię emocjonalną, dlatego aktywnie szuka narkotyku, aby poczuć jego efekt i euforię.

Odwyk narkotykowy powinien zajmować się również diagnozowaniem i zatrzymaniem u pacjentów mechanizmu iluzji i zaprzeczania. Bada się przynajmniej cztery kierunki myślenia magiczno-życzeniowego:

Zmienianie tego, co było, głównie przez koloryzowanie wspomnień związanych z narkotykami i zapominanie o przykrych konsekwencjach zażywania.
Zmienianie tego co jest, poprzez zaprzeczanie i minimalizowanie własnego uzależnienia, racjonalizowanie w celu usprawiedliwiania zażywania oraz obwinianie innych o to, że przyczyniają się do negatywnych zachowań.
Zmienianie tego co będzie, przez marzenia czy snucie iluzorycznych planów na przyszłość, po to, aby uciec od rzeczywistych problemów.
Rytuały i zabiegi magiczne związane z narkotykami i konsekwencjami ich zażywania.

Na końcu odwyk narkotykowy diagnozuje też mechanizm rozpraszania i rozdwajania „Ja”. Najważniejsze jest uszkodzenie struktury „Ja”, przejawiające się na trzy sposoby:

Rozdwajanie „Ja”, czyli tworzenie się biegunowych wersji „Ja”, podwójnego obrazu siebie w wymiarach: własnej atrakcyjności i wartości, własnej siły, mocy i słabości oraz własnej moralności.
Rozpraszanie granic „Ja” (osłabienie granic między Ja i światem zewnętrznym).
Wydrążenie „Ja” (poczucie wewnętrznej pustki, brak sensu życia, wewnętrznych punktów oparcia i hierarchii wartości).

Dobry odwyk narkotykowy musi leczyć u pacjentów oprócz uzależnienia inne współwystępujące zaburzenia psychiczne np.: zaburzenia osobowości, zaburzenia lękowe (nerwice), zaburzenia afektywne (depresyjne) i inne. Statystycznie u około 40-50% osób uzależnionych współwystępują inne choroby psychiczne, dlatego dobry ośrodek odwykowy powinien oferować równoległe leczenie tych problemów.

Odwyk narkotykowy powinien wykraczać poza program podstawy, jaki oferuje publiczny tzw. nfz-towski odwyk. Powinien integrować różne nowoczesne podejścia terapeutyczne. Integracja podejścia psychologicznego z biologicznym i społeczno-środowiskowym oraz podejść w obrębie różnych nurtów:

Podejścia biomedycznego wyjaśniającego znaczenie procesów biochemicznych dla emocjonalnych. Ważna rola ćwiczeń fizycznych i sposobów odżywiania się w przebiegu odwyku narkotykowego. Uwaga skupia się również na stanie zdrowia pacjentów, a w razie potrzeby podejmowanie odpowiednich interwencji medycznych.

Podejścia poznawczo-behawioralnego, psychodynamicznego, psychologii self oraz humanistyczno-egzystencjalnego z dużym znaczeniem paradygmatu środowiskowego. W trakcie odwyku narkotykowego przygotowujemy pacjentów do zmiany sposobu uczestniczenia w jego dotychczasowym środowisku społecznym, wspieramy ich we wprowadzaniu konstruktywnych zmian w środowisku rodzinny oraz zachęcamy do korzystania ze środowisk i grup pomocy np Anonimowych Narkomanów. Rola utrwalonych wzorców behawioralnych i poznawczych jest analizowana i modyfikowana przy pomocy uczenia i warunkowania przez treningi behawioralne i ćwiczenie nowych umiejętności. W ramach odwyku narkotykowego prowadzona jest ciągła edukacja poznawcza, a czynniki środowiskowe oraz własna aktywność umysłowa traktowane są jako źródła pozytywnych wzmocnień. Strukturalizacja aktywności pacjenta omawiana jest jako metoda inspirowania i uczenia korektywnych doświadczeń. Podczas odwyku narkotykowego rozwijane jest poczucie sprawstwa, kształtowanie nastawień poznawczych wpływających na konstruktywne zachowanie i stany emocjonalne. Ćwiczenie odpowiednich czynności poznawczych i behawioralnych powinno skutkować zwiększeniem umiejętności zapobiegania nawrotom po zakończeniu pobytu na odwyku.

Podejścia humanistyczno-egzystencjalnego. Otwarta i osobowa relacja skoncentrowana na osobie pacjenta docenia centralną rolę „Ja”. Kompetencje terapeuty takie jak empatyczne rozumienie, niezaborcza życzliwość, autentyczność i konkretność w komunikowaniu odgrywają ważną rolę. Terapeuta zachęca pacjenta do eksperymentowania z nowymi formami aktywności, traktowania pracy terapeutycznej jako źródła korektywnych doświadczeń. Koncentracja na teraźniejszości i przyszłości, rozwijanie poczucia odpowiedzialności i autonomii oraz hierarchii wartości osobistych, a samorealizacja i rozwój duchowy traktowane są jako szczególnie ważne elementy zdrowia psychicznego.

Podejścia psychologii self „Ja”. Funkcje i deficyty rozwojowe „Ja” są ośrodkiem samoregulacji. Korektywna i usuwająca defekty „Ja” funkcja doświadczenia przez pacjenta sytuacji bycia rozumianym, konfrontowanym i akceptowanym przez terapeutę. Uzdrawiająca funkcja zwiększania spójności i integralności „Ja”.

Prywatny odwyk narkotykowy który integruje wiele podejść terapeutycznych osiąga dzięki temu:

Zwiększenie świadomości funkcjonowania pacjenta i zmianę obrazu własnej osoby.
Zmianę spostrzegania przez pacjenta otoczenia społecznego i własnych z nim relacji.
Zwiększenie zdolności dokonywania wyborów pacjentów poprzez uwalnianie się od zewnętrznych i wewnętrznych ograniczeń.
Zwiększenie kontroli nad powiązaniem pomiędzy bodźcami a własnymi reakcjami poprzez unikanie sytuacji wywołujących pokusy lub zagrożenia.
Zwiększenie samokontroli oraz umiejętności samo nagradzania i karania.
Dramatyczne doświadczenie ulgi odreagowania i innych znaczących emocjonalnie momentów.
Uczestnictwo w relacji pomagania obejmującej akceptację, zrozumienie i wsparcie ze strony drugiego człowieka.

PRYWATNY OŚRODEK ODWYKOWY

Prywatny ośrodek odwykowy to zorganizowana prywatna, czyli niepubliczna placówka zajmująca się profesjonalnym leczeniem odwykowym, czyli uzależnienia od: alkoholu, narkotyków, dopalaczy, leków, hazardu itp. Prywatny ośrodek odwykowy zatrudnia specjalistów zajmujących się leczeniem: lekarzy psychiatrów, terapeutów uzależnień, psychologów, psychoterapeutów, a nawet pielęgniarki. Różnica między prywatnym ośrodkiem odwykowym, a publicznym tzw. NFZ-owskim polega na finansowaniu pobytu pacjentów. Prywatny ośrodek odwykowy pobiera od pacjentów opłaty za pobyt, a publiczny ośrodek odwykowy nie, ponieważ za ich leczenie płaci Narodowy Fundusz Zdrowia, jednak warunki pobytu, zakwaterowania, wyżywienia oraz sposób traktowania pacjentów przez personel często pozostawiają wiele do życzenia.

Prywatny ośrodek odwykowy, ponieważ jest płatny, to powinien spełniać wyższe standardy leczenia, zakwaterowania, wyżywienia i lepiej traktować pacjentów niż placówka publiczna. Na najwyższym poziomie powinna być akceptacja, życzliwość i zrozumienie całego personelu dla psychologicznych problemów i fizycznych dolegliwości pacjenta. Prywatny ośrodek odwykowy powinien przede wszystkim gwarantować szybkie przyjęcie do programu terapeutycznego, ponieważ jak ogólnie wiadomo w publicznych ośrodkach długo się czeka na przyjęcie, a motywacja do leczenia u osoby uzależnionej spada z biegiem czasu. Oprócz tego prywatny ośrodek odwykowy musi dawać jasną informację o zasadach pobytu i formach leczenia. Dobrze, aby pacjent niemal od wejścia został powitany przez terapeutę, który będzie osobą prowadzącą jego program terapeutyczny, ważne jest też szybkie wprowadzenie go do grupy terapeutycznej.

Ogólnie rzecz biorąc prywatny ośrodek odwykowy powinien spełniać wyższe standardy, np.:

Najważniejszym celem pracy na pierwszym etapie jest zmotywowanie pacjenta do podjęcia leczenia i przyjęcia warunków terapii.
Rozmowa powinna być tak prowadzona, aby pacjent dostrzegł ewentualne korzyści z pracy nad sobą.
Ważne jest odniesienie się do aktualnych kłopotów osobistych pacjenta i trudnych sytuacji życiowych.
Terapeuta nie rezygnuje z konfrontowania pacjenta, jednak czyni to w sposób ostrożny i niezagrażający.
Istotnym na tym etapie jest wzbudzenie chęci do szczerej rozmowy.
Terapeuta powinien pokazać, że terapia daje szansę na przerwanie błędnego koła. Warunkiem koniecznym jest utrzymanie abstynencji.

Prywatny ośrodek odwykowy stosuje następujące procedury pierwszego kontaktu terapeutycznego:

Obowiązuje okazywanie zrozumienia, życzliwości, akceptacji, dawanie wsparcia i nadziei.
Nie należy oczekiwać, że pacjent sam zrozumie, że jest osobą uzależnioną. Ważna jest pomoc terapeuty, w pewnych przypadkach postępowanie dyrektywne z pozycji autorytetu.
Rozmowę warto zacząć od przyjrzenia się przyczynom, które bezpośrednio spowodowały zgłoszenie się pacjenta do placówki odwykowej i umieszczeniu ich w kontekście wszystkich obecnych kłopotów życiowych pacjenta (można stworzyć listę aktualnych problemów).
Następnym zadaniem jest odkrycie roli jaką w powstawaniu Tyc problemów lub niemożności ich rozwiązania pełniło picie alkoholu.
Po ustaleniu diagnozy należy przedstawić pacjentowi w jak najbardziej zrozumiały sposób informacje o programie terapeutycznym.
Warto poświęcić czas na omówienie obaw i wątpliwości pacjenta.
Najważniejsze jest sformułowanie celu, dla którego pacjent miałby podjąć leczenie.
Cel musi zawierać to, na czym pacjentowi naprawdę zależy: szansę na rozwiązanie jego kłopotów.
Jeśli pacjent nie pozostaje na zamkniętym oddziale po pierwszym kontakcie należy ustalić z pacjentem plan co ma zrobić, żeby się nie napił alkoholu do następnego spotkania.
Jeżeli pacjent od razu zdecyduje się na leczenie należy zawrzeć z nim kontrakt terapeutyczny i założyć mu dokumentację medyczną i terapeutyczną.

Co prywatny ośrodek odwykowy robi z pacjentem, gdy ten zdecyduje się na pozostanie w ośrodku?

Prywatny ośrodek odwykowy stosuje różne modele terapii, a główne z nich są oparte na teorii uczenia się. Wynika ona z założenia teoretycznego, że jeżeli osoba piła alkohol czy zażywała narkotyki, to z czasem wyuczyła się tego, czyli przywykła, a więc trzeba ją tego oduczyć, czyli pomóc jej odwyknąć. Teoria społecznego uczenia się oparta jest na klasycznym warunkowaniu. Patologiczne picie czy zażywanie jest rozumiane jako prosty nawyk wzmacniany przez fizjologiczne reakcje na alkohol lub narkotyk. Pierwszą metodą leczenia odwykowego propagowaną jeszcze w latach 70-tych było stosowanie metod awersyjnych takich jak Anticol. Obecnie w ośrodkach odwykowych już się ich nie stosuje, za to dużą wagę przykłada się do poszukiwania związku między piciem lub zażywaniem, a sytuacjami stresowymi. Obowiązuje teoria, że redukcja napięcia wewnętrznego w sytuacji lęku następuje poprzez wypicie alkoholu, które z kolei warunkuje głód alkoholu przy ponownym wystąpienia zagrażającego sygnału, czyli lęku lub stresu. Zdarza się jednak, że alkoholicy czy narkomani odczuwają podwyższony lęk, napięcie lub depresję już od momentu rozpoczęcia picia czy zażywania. Prywatny ośrodek odwykowy sprawuje również opiekę medyczną nad pacjentami z problemami somatycznymi.

Podczas pobytu w prywatnym ośrodku odwykowym pacjenci uczą się sposobów modyfikacji lub eliminacji picia lub zażywania. Przez regularne pisanie dzienniczków uczuć i głodu uczą się warunkowania rekcji o niższym poziomie lęku. Nabywają zdolność samopoznania, aby umieli określić bodźce wywołujące napięcie oraz głód alkoholowy lub narkotykowy. Prowadzony jest też trening asertywności i ćwiczenie zachowań abstynenckich, aby dzięki nim lepiej radzili sobie z odmawianiem picia alkoholu czy zażywania narkotyków. Prywatny ośrodek odwykowy prowadzi również terapię małżeńską, aby zmienić rolę współmałżonka w podtrzymywaniu nałogu.

Prywatny ośrodek odwykowy dba o całościowy model prawidłowego postępowania terapeutycznego, opartego na podejściu uwzględniającym czynniki społeczne i interpersonalne. Przez cały czas terapii odwykowej, terapeuci pracują nad obniżeniem pozytywnej wartości nadmiernego picia alkoholu u pacjentów. Celem jest rozwijanie zachowań alternatywnych dla picia alkoholu, modyfikowanie otoczenia w celu zwiększenia szans na trzeźwość, indywidualizowanie celów terapeutycznych, podtrzymywanie i wspomaganie pozytywnych zmian w życiu oraz tworzenie systemu oceny postępów pacjenta.

Pacjenci prywatnego ośrodka odwykowego poddawani są programowi treningu umiejętności zaradczych. Program ten traktuje zachowania nałogowe pacjentów jako utrwalone i niekonstruktywne sposoby radzenia sobie ze stresem. Stres jest wynikiem nieumiejętnego lub całkowitego braku zdolności radzenia sobie z wymaganiami otoczenia. Istotna jest też interakcja predysponujących czynników biologicznych i psychospołecznych, które utrwalają zachowania nałogowe.

Z perspektywy teorii społecznego uczenia prywatny ośrodek odwykowy określa istotne reguły dla rozumienia uzależnienia uwzględniające rolę modelowania społecznego, wywierania wpływu przez wzmocnienia (pozytywne i negatywne) z uwzględnieniem specyfiki czynników i okoliczności będących źródłem wzmocnień. W pracy terapeutycznej uwzględnia istotność poczucia sprawstwa oraz oczekiwań dotyczących zakończenia ważnych życiowych sytuacji pacjentów, kształtowania mocnego zaufania. Ośrodek odwykowy także uczy pacjentów kontaktowania się z własnymi emocjami oraz prowadzi trening zachowań oraz umiejętności interpersonalnych oraz intra psychicznych.

OŚRODEK ODWYKOWY

Prywatny ośrodek odwykowy zajmuje się również diagnozowaniem u pacjenta psychologicznych mechanizmów uzależnienia, a następnie pracą terapeutyczną nad zatrzymaniem ich działania tj. mechanizmu iluzji i zaprzeczania, nałogowego regulowania emocji i rozdwojonego „Ja”. Jednak powinno się ją robić dopiero po pewnym czasie trwania terapii i utrzymywania przez pacjenta abstynencji, gdyż powinien on już umieć obserwować siebie samego i nazywać to, co się z nim dzieje.

Na podstawie tej diagnozy ustala się Osobisty Plan Terapii oraz strategie terapeutyczne na cały program psychoterapii. Prywatny ośrodek odwykowy do diagnozy wykorzystuje zestaw pytań diagnostycznych (Ankiety do diagnozy problemowej), własną obserwację, dane z pierwszego kontaktu, rozmowę o pacjencie z innym terapeutą i/lub wywiad z rodziną.

Dobry prywatny ośrodek odwykowy:

Stawia wnikliwą diagnozę nozologiczną - psychiatryczną i problemową - psychologiczną.
Przeprowadza zebrania kliniczne zespołu składającego się z lekarza psychiatry, psychologów oraz terapeutów uzależnień i na ich podstawie ustala tryb postępowania medycznego i terapeutycznego.
Stosuje regularną obserwację stanu zdrowia somatycznego i psychicznego pacjentów.
Prowadzi indywidualną pracę z pacjentami z podwójną diagnozą, a psycholodzy i terapeuci uzależnień mają wiedzę kliniczną na temat zaburzeń psychicznych oraz metod ich leczenia.
Dobry prywatny ośrodek odwykowy pracuje też z osobami zaburzonymi psychicznie, jednak przebieg oraz forma terapii musi być uzgodniona z lekarzem psychiatrą i psychologiem klinicznym.

Na początku terapii w prywatnym ośrodku odwykowym pacjent powinien przejść mikroedukację dotyczącą choroby, na którą cierpi – czyli uzależnienia. Musi ją akceptować i umieć opisać jej objawy, szczególnie te wynikające z jej nasilania się oraz musi potrafić zareagować na objawy głodu alkoholowego lub narkotykowego.

W trakcie pobytu w ośrodku odwykowym, pacjent powinien nauczyć się rozróżniać objawy psychotyczne od objawów uzależnienia. Szczególnie ważne jest to podczas pracy nad objawami głodu alkoholowego.

W przypadku schizofrenii i nawrotu ostrej psychozy pacjent musi być pod regularną konsultacją psychiatryczną i zabrania się w tym czasie prowadzić z nim żadnej terapii.

W okresie remisji psychozy terapia czy to grupowa czy indywidualna zależy od stopnia krytycyzmu pacjenta oraz powinna być konsultowana z psychiatrą lub psychologiem.

W ramach pracy nad nawrotem uzależnienia pacjent powinien nauczyć się rozpoznawać objawy nawrotu uzależnienia i choroby psychicznej oraz prawidłowo na nie reagować.

Należy pamiętać, że u pacjentów z podwójną diagnozą trudno osiągnąć trwałą abstynencję, dlatego w pracy terapeutycznej często należy nastawić się wyłącznie na redukcję szkód.

Dobry prywatny ośrodek odwykowy pracuje także z osobami z zaburzeniami osobowości. Na początku ważna jest wnikliwa diagnoza typu zaburzeń osobowości. W przypadku zdiagnozowania osobowości antysocjalnej lub borderline efekty terapii mogą być ograniczone.

Osoby z zaburzeniami osobowości mają tendencje do naruszania granic i manipulowania relacją terapeutyczną, dlatego jasne wyznaczenie granic może ograniczyć te tendencje.

Praca z osobami zaburzonymi jest trudna, pojawiają się silne emocje, dlatego ważna jest superwizja.

Terapia grupowa może dać dobre rezultaty, ale pacjenci zaburzeni mogą destruktywnie wpływać na całą grupę, dlatego tylko kontrola zachowań relacji w grupie przez prowadzącego może uchronić przed dezorganizacją, a pacjenta łamiącego zasady należy zawieszać.

LECZENIE ODWYKOWE

Aby dostać się na leczenie odwykowe do naszego ośrodka wystarczy ustalić termin przyjazdu i stawić się na niego. Aby mieć pewność, że dysponujemy wolnymi miejscami należy upewnić się telefonując. Niektóre ośrodki wymagają, aby pacjent był trzeźwy w momencie przyjazdu, ponieważ nie wykonują odtrucia alkoholowego, dlatego należy również o to dopytać. W naszym ośrodku przyjmujemy również pacjentów pod wpływem alkoholu lub narkotyków.

To jak długo trwa leczenie odwykowe zależy od tego, na jak długo ośrodek ma rozpisany program terapii. Z reguły czas trwania leczenia odwykowego waha się od 4 tygodni w prywatnych ośrodkach do 6 tygodni w publicznych. Długość trwania leczenia odwykowego zależy również od tego czy osoba przyjeżdża trzeźwa, czy trzeba ją odtruć. Jeżeli pacjent wymaga tzw. detoksu to czas trwania leczenia odwykowego wydłuża się o kilka dni w prywatnych ośrodkach, a w publicznych o 10 dni.

Leczenie odwykowe w naszym ośrodku oprócz terapii poznawczo-behawioralnej i pracy nad mechanizmami uzależnienia skupia się nad badaniem obszarów problemowych, które są przyczyną picia lub zażywania. Ważne jest nie tylko zrozumienie sposobu spostrzegania swoich problemów przez pacjenta, ale także poznanie przyczyn patologicznych mechanizmów będących ich podstawą. Celem pierwszego etapu pobytu na leczeniu odwykowym jest rozpoznanie, zrozumienie i uporządkowanie problemów, co da podstawę do ułożenia planu ich rozwiązania. Robimy to poprzez diagnozę poniższych sfer:

Braku zdolności do rozpoznawania i uznawania faktu własnego uzależnienia oraz gotowości do pracy nad sobą.
Uszkodzeń życia emocjonalnego i duchowego.
Braku zdolności do rozumienia siebie i innych oraz brak konstruktywnej wizji własnego życia.
Dezorganizacji własnego Ja oraz brak oparcia w sobie.
Zaburzeń w kontakcie z otoczeniem społecznym.
Braku zdolności do zapobiegania nawrotom
Leczenie odwykowe powinno prowadzić do uzdrowienia życia emocjonalnego osób uzależnionych, a więc musi obejmować następujące zadania:
Nauczenie pacjentów rozpoznawania swoich uczuć.
Kontaktowanie się z bolesnymi uczuciami i oswajanie ich.
Zwiększanie odporności na cierpienie i rozwijanie zdolności radzenia sobie ze stresem.
Uczenie się zdrowych sposobów poszukiwania pozytywnych uczuć.

KLINIKA ODWYKOWA

Klinika odwykowa oprócz powyższego koncentruje się na powstrzymaniu u pacjentów automatycznej transformacji lęku i smutku oraz innych przykrych uczuć w pragnienie alkoholu / narkotyku oraz na osłabieniu przymusowego dążenia przez nich do szybkiego łagodzenia tego napięcia.

Nasza klinika odwykowa uczy pacjentów rozpoznawania swoich emocji i akceptacji ich. Praca w tym temacie powinna:

Pomagać pacjentowi w bardziej bezpośrednim kontakcie z uczuciami, poprzednio maskowanymi przez pragnienie substancji.
Zwiększać jego wrażliwość na doznawane uczucia.
Zwiększać zdolność do radzenia sobie z bolesnymi uczuciami.
Tworzyć okazje do doświadczania w środowisku terapeutycznym pozytywnych uczuć – bliskości i więzi, zaufania i nadziei, poczucia bezpieczeństwa itp.
Rozwijać umiejętność rozpoznawania różnych stanów uczuciowych, których pacjent doświadcza, oraz odkrywania ich związku z myślami, wyobrażeniami i sposobami interpretowania własnych sytuacji życiowych.
Pomagać w odkrywaniu, w jaki sposób różne uczucia które przeżywa wpływają na jego zachowanie oraz uczeniu się bardziej konstruktywnego wyrażania tych uczuć.
Pomagać pacjentowi w rozumieniu, w jaki sposób jego decyzje i sposoby reagowania w różnych sytuacjach życiowych wpływają na jego uczucia oraz wypróbowywaniu zachowań, które mogą przyczyniać się do poprawy stanu emocjonalnego.

Leczenie w klinice odwykowej ma na celu uzdrowienie umysłu osób uzależnionych. Odkrywając to co jest skrywane do tej pory przez mechanizmy iluzji i zaprzeczania pacjent nie uwalnia się od lęku jak w nerwicy, ale przekształca go w strach przed postępującą destrukcją życia osobistego i zdrowia. Jednak często kontaktowanie się wzbudza tylko lęk pacjenta. Dlatego ważniejsze niż rozpoznawanie tego co mechanizm ukrywa, jest to, aby pacjent zrozumiał jak mechanizm ten funkcjonuje oraz nauczył się momentów, kiedy się on aktywizuje.

Podczas pobytu w klinice odwykowej praca w tym obszarze powinna:

Obejmować bezpośrednią i dyrektywnie ukierunkowaną zmianę przekonań pacjenta dotyczących własnego uzależnienia.
Prowadzić do uznania przez pacjenta obecności w jego umyśle mechanizmu iluzji i zaprzeczania.
Rozwijać umiejętność rozpoznawania i korygowania przez pacjenta typowych zniekształceń poznawczych i złudzeń dotyczących sytuacji i zachowań związanych z piciem/ zażywaniem.
Uczyć kontrolowania przejawów „nałogowej logiki”, która powoduje, że pacjent, nawet gdy zacznie prawidłowo dostrzegać fakty, to nadal wyciąga z nich fałszywe i tendencyjne wnioski.
Rozwijać zdolność pacjenta do koncentracji uwagi oraz powstrzymywać się od „odlotów” świadomości.
Tworzyć warunki do uczenia się przez pacjenta planowania własnych działań oraz do realistycznego rozumowania przyczynowo-skutkowego.

Ważnym elementem strategii pracy jest uczenie pacjenta sprawowania kontroli poznawczej nad ich aktywnością, czyli uważnego monitorowania własnych procesów poznawczych i emocjonalnych.

TERAPIA ODWYKOWA

Terapia odwykowa mają różne cele, jednak centralnym punktem jest rozbrajanie mechanizmów uzależnienia. Rozbrajanie mechanizmów uzależnienia w terapii odwykowej oznacza dążenie do dekonstrukcji psychologicznej patologicznych, specyficznych dla uzależnienia powiązań w sferze emocjonalnej i umysłowej oraz ograniczenia wpływu ich na funkcjonowanie pacjenta. Praca nad rozbrajaniem powinna przebiegać równolegle w trzech obszarach:

Zmiany mechanizmu nałogowej regulacji uczuć i uczenie konstruktywnych form kontaktu z emocjami, czyli uzdrawianie uczuć.
Zmiany mechanizmu iluzji i zaprzeczania oraz uczenie racjonalnego myślenia i rozumienia siebie.
Zmiany mechanizmu rozpraszania i rozdwajania Ja, czyli umacnianie i integrację „Ja”.

Terapie odwykowa ma swoje strategie pracy, a zalicza się do nich:

Zmianę zachowań i przekonań bezpośrednio związanych z mechanizmami
Wykrywanie nałogowych schematów umysłowo-emocjonalnych i zwiększanie kontroli poznawczej pacjenta nad funkcjonowaniem mechanizmów.
Wprowadzenie zmian w wybranych elementach poszczególnych mechanizmów i powstrzymywanie wpływu tych mechanizmów na całość funkcjonowania pacjenta.
Porządkowanie i przywracanie zdrowego funkcjonowania w całych obszarach, w których utworzyły się mechanizmy.

Terapia odwykowa jest konieczna, ponieważ alkoholizm czy narkomania to choroby śmiertelne. Jeśli jednak osoba uzależniona wyrazi chęć do podjęcia terapii odwykowej, to można ją zatrzymać. Należy mieć świadomość, że sam proces terapii odwykowej jest bardzo długi i mozolny, co wymaga dużej wytrwałości i pracy nad samym sobą. Najskuteczniejsza jest grupowa terapia odwykowa. Celem terapii grupowej jest uświadomienie osobie uzależnionej, że osób w podobnej lub nawet gorszej sytuacji jest bardzo wiele. Grupa uzależnionych daje też potężną motywację do terapii odwykowej.

Najważniejszym procesem w terapii odwykowej jest odnalezienie tożsamości osoby uzależnionej i często właśnie w grupie innych uzależnionych osoba jest w stanie zaakceptować siebie jako alkoholika czy narkomana. Dzięki wieloletniemu doświadczeniu lekarze i pracownicy ośrodków odwykowych mają pełne menu różnych metod terapii odwykowej alkoholowej czy narkotykowej, od psychoterapeutycznych po farmakologiczne, celem poprawy skuteczności i efektywności leczenia odwykowego swoich pacjentów.

To, ile trwa terapia odwykowa zależy od kilku elementów:

Czy trzeba wykonać pacjentowi odtrucie alkoholowe/narkotykowe czy nie? Jeżeli tak, czas trwania terapii odwykowej wydłuża się od kilku do kilkunastu dni.
Na jak długo ośrodek ma rozpisany program terapii? Możliwości są dwie: prywatnie – 28 lub na NFZ 56 dni.

Podsumowując czas trwania terapii odwykowej może wynieść od 28 do nawet 66 dni w zależności od placówki.

Podsumowując pobyt w naszym ośrodku to nie tylko leczenie odwykowe i terapia. Oprócz zajęć terapeutycznych grupowych i indywidualnych oferujemy pacjentom w wolnym czasie wiele aktywności. Pacjenci mogą grać w gry planszowe, oglądać telewizję, korzystać z komputerów i Internetu, uprawiać gimnastykę lub sport. Do dyspozycji jest siłownia wyposażona w Atlas, Orbitrek, ławeczkę ze sztangą i hantlami oraz ławeczkę do ćwiczeń brzucha oraz ping-pong. Dysponujemy około 50 arową działką, na której przy ładnej pogodzie pacjenci grają w piłkę nożną, siatkówkę lub uprawiają jogging.