Czy można zmusić do leczenia?

Co mówi prawo? Osoby które w związku z nadużywaniem alkoholu powodują: rozpad życia rodzinnego, demoralizację małoletnich, uchylają się od pracy albo systematycznie zakócają spokój i porządek publiczny, zgodnie z zapisami Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, kieruje się na przymusowe leczenie odwykowe.

Wnioski składa się w Miejskich lub Gminnych Komisjach Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w zależności od miejsca zamieszkania. Wniosek o przymusowe leczenie może złożyć rodzina lub inne osoby z otoczenia uzależnionego. 

Jak można zmusić do leczenia

Można zastosować interwencję wg V. Johnsona. 

Ma ona na celu przedstawienie osobie uzależnionej lub nadmiernie pijącej alkohol, zażywającej narkotyki lub grającej hazardowo poszczególnych faktów, zachowań lub wydarzeń, które były przez nią niedostrzegane na skutek działania mechanizmu obronnego iluzji i zaprzeczeń.

Ma ona pomóc osobie, która utraciła kontakt z rzeczywistością zobaczyć negatywne skutki swojego zachowania i dzięki temu podjąć decyzję o terapii. 

Opis procedury:

1. Zebrać osoby znaczące i ważne dla uzależnionego.

2. Każdy robi pisemną listę zachowań uzależnionego, których był świadkiem ( konkretne fakty, data, miejsce, zachowanie).

3. Wyznaczyć osobę prowadzącą, ustalić kolejność wystąpień, przetrenować wypowiedzi.

4. Dopracować szczegóły (określić możliwą reakcję osoby uzależnionej i sposoby działania, czyli np. gdy uzależniony/a będzie próbował się tłumaczyć lub uciec, należy ustalić kto go uciszy lub zatrzyma. UWAGA ! Nie stosować przemocy ani nie ryzykować).

5. Zarezerwować miejsce w Ośrodku terapii, aby osobę natychmiast po wyrażeniu zgody tam przewieźć.

Sposób przekazania faktów powinien być łagodny i troskliwy, a nie obwiniający ani nie osądzający, aby nie powodować oporu.

Efekty terapii

• Pacjent/ka uzyskuje nadzieję i wiarę, że możliwe jest zatrzymanie uzależnienia i trzeźwe życie.
• Zostaje jej na zawsze odebrany „komfort” nieświadomego picia, brania, grania.
• Potrafi rozpoznawać, nazywać i wyrażać własne uczucia. Ma świadomość, że stany emocjonalne takie jak: złość, samotność, wstyd, poczucie winy mogą wywoływać głód i prowadzić do nawrotu, dlatego potrafi konstruktywnie je rozładowywać.